სქოტ ადამსმა, Dilbert კომიქსების შემქმნელმა, ჯერ კიდევ 2015 წელს იწინასწარმეტყველა, რომ ტრამპს საპრეზიდენტო არჩევნებში გამარჯვების 98%-იანი შანსი გააჩნდა (ეს იყო ირონიული პასუხი Nate Silver-ის ტრამპის შანსების 2%-იანი პროგნოზის წინააღმდეგ). გამოცდილი ჰიპნოზიორი Adams-ი, საკუთარ წინასწარმეტყველებას ტრამპის დამაჯერებლობის უნარზე აფუძნებდა.

„მშვენიერება მთავარი წესია“, – განაცხადა Adams-მა, „ადამიანები, დეტალებზე და ფაქტებზე მეტად ვიზუალური შეხედულების, ემოციების, განმეორების და უბრალოების გავლენის ქვეშ არიან“.

განვიხილოთ იმიგრაციასთან დაკავშირებული დებატები. ტრამპის პოზიცია ყველამ იცოდა – ის აპირებდა დიდი კედლის მშენებლობას – შესაძლოა ჩინეთის დიდი კედლის მაგალითზე – ან ჩინეთის სიძლიერის და გაერთიანების სიმბოლოს გადმოსატანად.

კედელი აშშ-ს „ცუდი ადამიანებისაგან“ დაიცავდა. ამ აზრის ვიზუალიზაცია მარტივი იყო, აპელირება ემოციებზე და ქვეცნობიერ სიმბოლოებზე ხორციელდებოდა, მაგრამ რეალური პოლიტიკა ინტერპრეტაციის საშუალებას იძლეოდა. კედელი მთელი საზღვრის გასწვრივ აშენდებოდა? ნუთუ მექსიკაც გაიღებს თანხებს? რა მნიშვნელობა აქვს?

როგორ იყო ჰილარის იმიგრაციული პოლიტიკა? არ გახსოვთ? როგორც აღმოჩნდა ჰილარის ცხრა პუნქტიანი გეგმა ქონდა, სადაც შედიოდა

• „ყოვლისმომცვლელი იმიგრაციული რეფორმა“,
• „იმიგრაციული კანონების ჰუმანურობა“,
• „იმიგრაციული ინტეგრაციის მხარდაჭერა“.

შესაძლოა ეს კარგად მოფიქრებული პოლიტიკური შეთავაზება იყო, მაგრამ არა ისეთი განსაცვიფრებელი, როგორც მკაფიო „დიდი, დიდი კედელი – დიდი ლამაზი კარებით“, თუნდაც ის ფანტასტიური და გამარტივებული ყოფილიყო.

პოლიტიკური რეკლამის დასასრული

სოციალურ ქსელებზე მიერთებით, 2008 წელს ობამას კამპანიამ (რომელიც, მარკეტინგში სხვადასხვა პრიზებით დაჯილდოვდა) სამუდამოდ შეცვალა პოლიტიკური ლანდშაფტი. ზუსტად ასევე, ტრამპის „იმპროვიზირებული“ ტვიტებმა მის გამარჯვებაში გარკვეული როლი ითამაშა. იყო კი ეს ერთჯერადი მიდგომა ან იმის ნიშანი, თუ რა მოხდებოდა?

2016 წელს (წარუმატებელი) გაზეთ New York Times -ის აზრით „ტრამპის მზაობა ილაპარაკოს აბსოლუტურად ყველაფერზე, პრობლემებისადმი ერთგავრი მხიარული დამოკიდებულება ტრადიციული, მკაცრად გაწერილი მიდგომის, რომლის მიხედვითაც კანდიდატები უსიამოვნებებს უნდა ავარიდოთ, გარღვევა გახდა.“ სხვა სიტყვებით, გამარჯვებისთვის, ხალხთან დიალოგისას დომინატი როლის მოსაპოვებლად ყველაფერი უნდა გააკეთო.

ამასობაში, კლინტონი, ძველებურად მოქმედებდა. Fortune-ის სიტყვებით „კლინტონის კამპანიამ, ტრამტთან შედარებით, უფრო მეტი აქცენტი სატელევიზიო რეკლამაზე, ამომრჩევეთა ჯგუფების დაფარვის ტრადიციულ მეთოდზე გააკეთა.“ მაგრამ, კლინტონის სამწუხაროდ, ეს ფულის ტყუილი ხარჯვა აღმოჩნდა. კლინტონის რეკლამაში, სადაც ის ტრამპს თავს ესხმოდა, 90% პირადული და არა პოლიტიკური მოტივი იყო. 2016 წლის კვლევებმა აჩვენა, რომ ნეგატიური სატელევიზიო „თავდასხმითი რეკლამა“ ამომრჩეველს მესამე მხარის კანდიდატისაკენ, რომელიც მსგავს რეკლამას არ იყენებს, უბიძგებს. სხვა სიტყვებით, თავდასხმის მსგავსი რეკლამები შემტევის ბრენდ, აგრეთვე მიზ მიზნებს ვნებს.

ტრამპმა ყველაფერი თავისებურად გააკეთა და ნიუსების ციკლში უპრეცედენტო გზით წარმატებით ითამაშა. მიუხედავად წარმატებისა, მე არ ვფიქრობ, რომ უახლოეს მომავალში გამოჩნდება კანდიდატი, რომელიც მისი ტექნიკის იმიტაციას მოახდენს.

შესანიშნავი ბოლო სიტყვები? 2020 წელს მოვისმენთ.

ავტორი: ტრეისი ჯონსი